ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΣ

Οποιαδήποτε μορφή νόμιμης συμβίωσης, πλην της εις γάμον κοινωνίας, συνιστά μορφή πορνείας. Τάδε απεφάνθη η διαρκής ιερά σύνοδος εν ελλάδι, εν έτει 2008.

Αν έχεις το θεό σου, εξανίστασαι. Θες να βουτήξεις το μανουάλι και να κάνεις το τέμπλο λαμπόγυαλο (σημ: μόνον εφόσον είναι κατασκευής από το '60 και δώθε, ήτοι τεχνοτροπίας νήο-χελλένικ εκκλεζιάστικ-κιτς - άλλως το ξηλώνεις και το παίρνεις σπίτι όπου θα πηγαίνει τρέλα στο λίβινγκ ρουμ δίπλα στον ιακωβίδη, το μόραλη, τη φλατσκρην και τη συλλογή από πίπες). Επίσης, θες να κρεμάσεις τον φλύαρο καντηλανάφτη ανάποδα από τον πολυέλαιο και να σταυρώσεις α λα άγιο ανδρέα χιαστί ποδανά την κυρά-κούλα την άσχημη - που κάθε ναός διαθέτει για να γυαλίζει το παγκάρι και να κρώζει σα χήνα στουμπωμένη καλαμπόκι σε συλλαλητήρια. Μετά, ζητάς επιτακτικά ένα χωρισμό κράτους εκκλησίας μπας κι έρθει το παπαδαριό (που ο έλλην πολίτης πληρώνει, το θεό τους μέσα) στα ίσια του.

Αν δεν τον έχεις (το θεό σου μέσα), χέστηκες. Αφορίζεις την εκκλησία ως απαρχαιωμένο θεσμό (που βοήθησε εντούτοις στην παλιγγενεσία και τη δημιουργία του βασιλείου της ελλάδος, το οποίο μέσα από πολέμους, πραξικοπήματα και εμφυλίους εξέβαλε κακήν κακώς στην ελληνική δημοκρατία) και ξεμπερδεύεις. Βολικό πράγμα η έλλειψη πνευματικότητας εν ελλάδι, εν έτει 2008. Οριακά βολικότερο κι απ΄τις παρενθέσεις στο γραπτό λόγο εν καιρώ βιασύνης.

Κι επειδής όντως βιάζομαι, ότι η μέρα της κρίσεως γοργά πλησιάζει (τα'πε κι ο γκρηνσπαν), πα' να βάλω μπλέιζερ με μανδηλάκι και ασορτί γραβάτα και να συμφάγω στο μπλου-πάιν μετά της βιβλικής πόρνης που ο μεσσίας ηράσθη. Διότι εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάρτης - κι ως γνωστό: ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι ελεήσουμε.