BUSHI SΗUSHI - IN DO MAJOR

Ritterwort. Στα γερμανικά, ο λόγος του ιππότη. Η μεταφυσική εγγύηση της φιλαλήθειας και της ειλικρίνειας ως θεμέλιο της αρετής. Αυτό που ο Κομφούκιος στο δόγμα του μέσου επισημαίνει ως ποιότητα που οδηγεί στη θέωση - χρησιμοποιώντας για την ειλικρίνεια ένα ιδεόγραμμα που προκύπτει από τη σύνθεση των "λόγος" και "τέλειο". Λόγος τιμής, ως αίτιο και φθέγμα που προκύπτει από μια εσώτερη καλλιέργεια της αξιοπρέπειας. Τιμή και ειλικρίνεια, φιλαλήθεια, ως κίνητρα που οδήγησαν έναν Βοήθιο στη σύνταξη της παραμυθίας της φιλοσοφίας, ή έναν Κικέρωνα στην ατάραχη αξιοπρέπεια ενώπιον του μισθοφόρου που στάλθηκε να τον εκτελέσει - όχι πολύ προτού δοθεί στους συγκλητικούς η άδεια να ασχοληθούν με το εμπόριο, εξέλιξη που ιστορικοί όπως ο Λέκυ επισημαίνουν ως μοχλό της μετέπειτα κατάρρευσης μιας αυτοκρατορίας που ανδρώθηκε ως ολιγαρχική δημοκρατία.

Τείνει κανείς να πιστέυει ότι η αρετή στον υλικό-πρακτικό κόσμο των ανθρώπων είναι ποσοτικά περατή. Υπό την έννοια ότι, στην εξίσωση των δισεκατομμυρίων ανθρωπίνων ζωών σε μια χρονική στιγμή Χ, αυτή αφορά σε μεταβλητή που στο σύνολό της μπορεί να λάβει μέχρι μια μέγιστη δυνατή τιμή Α. Δηλαδή, όσο περισσότεροι κοινωνοί ενός ορυμαγδού πληροφορίας (ενός info clutter, που σε άλλους καιρούς ο κοινός άνθρωπος δε διανοείτο να αξιώσει) μετέχουν της αρετής με πρόθεση κουτσουρεμένη πλην σποραδικά αγαθή και μασημένες μισαλήθειες, τόσο σπανιότερα απαντώνται προσωπικότητες που εκφράζουν την αρετή με υψηλή καθαρότητα. Εν συνεχεία, με κίνδυνο εξιδανίκευσης ενός κίβδηλου και φαντασιακού παρελθόντος, αναπολεί κανείς καιρούς όπου ο ευγενής και ο πληβείος δεν ορίζονταν από την οικονομική επιφάνεια, εποχές στις οποίες άξιος δεν ήταν ο ικανός να λειτουργήσει σε ένα αγοραίο πλέγμα quid pro quo εμπορικής νοοτροπίας, αλλά ο έχων το θάρρος της τιμής, όχι της εντιμότητας - που αποτελεί, όπως τονίζει κι ο Νίτσε, παιδί και συνθήκη της βιομηχανικής εποχής. Τέλος, αισιοδοξεί κανείς διότι η φθορά του ανθρώπινου γένους δε μπορεί παρά να επιφέρει κάποτε κάποιου είδους λύτρωση υπό μορφή αφανισμού.

Έως τότε, από τα τρία κίνητρα της φιλαληθείας - εμπορικό, πολιτικό, φιλοσοφικό - να αγνοείς τα πρώτα. Να αναπολείς τον πολεμιστή ιππότη που δε δέχεται λευκές επιταγές ισότητας μεταξύ ψυχών. Να είσαι σκληρός με τον αλαζόνα που χωρίς ενσυναίσθηση ή έλεος καταδέχεται τη διγλωσσία. Να είσαι ευγνώμων για τις συνέπειες λόγων και έργων που εκφράστηκαν ορμώμενα από το κέντρο της ιερής καρδιάς. Να λες αυτό που αληθεύει. Να σπάς τα δεσμά αυτού που ο δον Χουάν του Ιξτλάν ονομάζει "προσωπική ιστορία". Να μην είσαι είρωνας, ως άλλα μεν φρονών, άλλα δε λέγων. Αν δε νοείς καθαρά ώστε να γνωρίζεις τί αληθεύει, να μένεις στη λιτή απόδοση των γεγονότων που αντιλαμβάνεσαι. Να μη συντάσσεις θυμικές αναρτήσεις παρενδεδυμένες λογικά. Αν, παρά τάυτα, συντάσσεις τέτοιες, δησμοσιευέ τις σεσημεασμένες ως προϊόντα απλής έμπνευσης ύστερα από ένα ικανοποιητικό γεύμα με ευχάριστη παρέα.