ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΕΡΑ

Αύριο, με το καλό, να πας στο bios. Παίζει θέμα από τον 19ο αιώνα σε εκτέλεση για τσιμέντο και αντήχηση. Ο γιος του αφέντη (που μωρό η τσιγγάνα γλίτωσε από την πυρά) αντιμετωπίζει τον αδερφό του για μια γυναίκα με hoodie, η οποία στο τέλος φαρμακώνεται και πεθαίνει τραγουδώντας. Μη σε πτοήσει ότι σου φανερώθηκε η κατάληξη. Άλλο το τέλος. Ούτε ότι ο ήρωας φορά αθλητικά και από την ακαθόριστη σκηνή μυρίζει το Tanqueray στο χνώτο του θεατή. Μπες τον κόπο, ακόμα κι αν δεν έχεις βενζίνη. Στο γυρισμό στην εθνική θα δεις το κοκκαλωμένο καραβάνι των ΔΧ τριαξονικών. Ο ταξιτζής θα σου πει πως οι ιδιοκτήτες τους απεργούν διότι "δε βγαίνουν". Επίσης, ότι το Πάσχα αγόρασε μετά από καιρό κάτι για τον εαυτό του, ένα παντελόνι, €30, πολυέστερ, τσέβδελο που γυαλίζει στον ήλιο. Ο ήλιος δε θα σου πει πολλά, κυρίως λόγω νύχτας.

Αυτά για αύριο. Καθώς όμως σκοτεινιάζει πια αργά, προλαβαίνεις υπό φυσικό αττικό φως σήμερα τ'απόγευμα να δέσεις μια hermès four in hand και να πας στη Μεγάλη Βρετανία. Της πλατείας Συντάγματος. Άκου εκεί τον Παπαχελά και τους διδάκτορες από το Fletcher School του Tufts, που φέρνει από τη Βοστώνη ειδικά για το φιλοπερίεργο ελληνικό κοινό το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Μακαρίτης Εθνάρχης. Οι διακεκριμένοι ομιλητές θα σου θέσουν το δίλημμα της βιώσιμης ανάπτυξης: Αειφόρος κονόμα ή πλανήτης καπούτ; Κάτσε, άκου, πειθάρχησε το νευρικό σου σύστημα σε 90 λεπτά στριμώγματος και αν αντέχεις συζήτα έπειτα με καναπεδάκια, γνωστούς και αγνώστους. Ανταμείψου για την επιμονή σου συναντώντας ευειδή νέα-νέο και ανεβείτε στο μπαρ πάνω, όπου απαγορεύεται το ρήμα "ξεπέφτω". Αν αποδειχθεί κομψή-ος χωρίς να'ναι ψώνιο, παραμέρισε τη γκαντεμιά της ημερομηνίας και πάρε την-τον άυριo στο έργο του μουσουργού με τ'όνομα ακρωνύμιο.

Μην ξεχνάς πως κάπου μεταξύ Τρίτη και Τετάρτη κρύβεται μια καλή ώρα για να βάλεις τη Satyagraha του Philip Glass στο iPod και να ξεκινήσεις προπαρασκευή στην τοξοβολία του Ζεν, ως εισαγωγή στη σχέση όπερας και περιβαλλοντικής ισορροπίας.