Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ

Για μία εβδομάδα παρατήρησα σιωπηρά το κλείσιμο City και ET και τα επακόλουθά του. Ξεκίνησα δυο-τρεις αναρτήσεις και τις άφησα ημιτελείς και αδημοσίευτες για να μην αδικήσω συναδέλφους και πρώην προϊσταμένους. Για να μη μιλήσει ο θερμοκέφαλος θυμός. Για να κατακαθίσουν οι σκέψεις.

Δεν είναι εύκολο να μην αφρίζω. Διότι είναι ο συνδυασμός ανικανότητας, δόλου, μικροπρέπειας, ημετερισμών, λαμογιάς, απουσίας επαγγελματισμού, έλλειψης δεοντολογίας και ευαισθησίας μιας σειράς ημιμαθών καταφερτζήδων της πιάτσας που μου κοστίζει την εργασία μου. Ως βιοποριστική δραστηριότητα και πηγή ικανοποίησης. Ξέρω ποιοι είναι και πώς έφταιξαν.

Κι εξαγριώνομαι, όταν οι ίδιοι που βύθισαν το σκάφος αύτανδρο το παίζουν τώρα ηγέτες στις σωσίβιες λέμβους. Ανάγοντας - ως εύκολο και άνανδρο πράξαι - τις ευθύνες στη Γιάννα, την "ανάλγητη" εργοδοσία. Που έσφαλε πρώτιστα στο εξής: Εμπιστεύθηκε ελαφρά τη καρδία και μάλλον με άγνοια κινδύνου τους λάθος ανθρώπους.

Να εξηγούμεθα λοιπόν: Η Γιάννα (ήτοι εν προκειμένω ο Θόδωρος) αναγκάστηκε να το κλείσει διότι οι διάφοροι μεγάλοι (αλλά και λιγότερο μεγάλοι) που πέρασαν κατά καιρούς από το blueland center δεν έκαναν τίποτε άλλο απ'το να τρώνε και να εξυπηρετούν προσωπικές φιλοδοξίες, αδιαφορώντας για το όλο εγχείρημα και το προσωπικό της επιχειρησης.

Εκμεταλλευόμενοι το αδύνατο σημείο της εργοδοσίας - την αντίληψη ότι τα πάντα αγοράζονται - οι χρυσοκάνθαροι σύμβουλοι και οι εκάστοτε ασυνείδητοι διευθυντές σκόρπισαν (σε ημετέρους) παλαβά ποσά. Εκείνοι κυρίως ευθύνονται για τη στενωπό που τώρα αντιμετωπίζουν οι απολυμένοι εργαζόμενοι. Η εργοδοσία τους "αγόρασε" ως κορυφαίους και ειδικούς και τα έκαναν μούσκεμα.

Έρευνες ποιοτικές και ποσοτικές, δημοσκοπήσεις, σφυγμομετρήσεις, προωθητικές ενέργειες, καμπάνιες της πλάκας, προσφορές, συμβουλευτικές υπηρεσίες, υπέρογκοι μισθοί καταλήστευσαν τους πόρους της εργοδοσίας. Το χειρότερο, τόσα χρυσοπληρωμένα "εργαλεία γνώσης" δεν μπόρεσαν να πείσουν τη διοίκηση ούτε για δύο-τρία αυτονόητα: Τί ζητά ο αναγνώστης, τί έχει κουράσει, τί έχει ξεπεραστεί.

Βέβαια, την επανάσταση, την ανατροπή και το νέο σπάνια τα φέρνουν οι καθιερωμένοι χορτάτοι. Δυστυχώς, το μοντέλο 2004 δεν ακολουθήθηκε από τη Γιάννα στα ΜΜΕ. Με απείρως λιγότερα χρήματα, μια ομάδα συνεργατών με κίνητρο επιτυχίας και χωρίς εξαρτήσεις δεν θα χρειαζόταν πορίσματα ερεύνης για να αποδόσει την αλήθεια και να εργαστεί βάσει αυτής:

Η αναξιοκρατία, η τσαπατσουλιά, η διαπλοκή, η πολιτική ως κομματική επικαιρότητα ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΝΕ ΠΛΕΟΝ. Μετά βίας καταναλωνονται κι ως δωρεάν ακόμη τηλεοπτικό προϊόν. Αντίθετα, ο πολίτης ζητά γνώση, ρεπορτάζ καθημερινότητας, ψαγμένη πληροφορία, ανάλυση, διεθνή προοπτική της είδησης, άποψη και πρόταση. Ο πολίτης δεν είναι ηλίθιος.

Όμως, το σύστημα μιας δημοσιογραφίας κολλητής των πολιτικών κρατάει την καρέκλα του με λύσσα. Κι είναι αυτό που ευθύνεται για τις 450 απολύσεις. Αυτό το σύστημα, που τώρα εκφράζεται μέσα από τα παράθυρα των δελτίων και τα συνδικαλόσκυλα που δυναμιτίζουν τις γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων. Το σύστημα μιας δημοσιογραφίας των κατά βάση αμόρφωτων, φοβισμένων, ρεμουλαδόρων κι εξυπνάκηδων στο οποίο συναντά κανείς και πολλά νέα παιδιά.

Έστω κι έτσι όμως, καλά έκανε και έκλεισε το μαγαζί. Άριστα έπραξαν οι Αγγελόπουλοι. Chapeau. Για το σοκ και το δέος. Μήπως αρχίσει να παίρνει γραμμή ο κόσμος τί σύστημα φίδι είναι αυτό που τρέφει στον κόρφο του. Και μήπως αρχίσει ο ίδιος ο χώρος να κάνει μια συνειδητοποίση θεμελιώδη:

ΤΟ 48% ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΘΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΤΙΣ ΦΥΛΛΑΔΕΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΔΗΜΟΣΙΟΚΑΦΡΩΝ ΚΑΙ Ν'ΑΚΟΥΣΕΙ ΑΝΥΔΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΚΙ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΕΣ ΣΤΑ FM.

(Και μην ακούσω περί μοντέλου Real Fm. Ό,τι περιθώριο ακροαματικότητας υπάρχει για παραπολιτικό ραδιοφωνικό κανιβαλισμό εξαντλείται από τον καλοστημένο αυτόν σταθμό. Αλλά δεύτερος Real δεν χωράει - εκτός αν το κέντρο βάρους πέσει στην τηλεοπτικοποίηση του μέσου.)

Αυτά τα ολίγα για την ώρα. Συλλεκτικές εξωτικές καρτ-ποστάλ από το blueland centre με ιστορίες για έντεχνη διασπάθιση χρήματος, συναδελφικές καρφωτές, διοικητικές παραλείψεις, αδιαφορία υπευθύνων, όλα στον καιρό τους. Εκεί να δεις City Stories.

Προς το παρόν, προσυπογράφω το κείμενο του απολυμένου νύχτα προ καιρού - επειδή κοντραρίστηκε επί ζητήματος δεοντολογίας με την οκνηρή τελευταία διεύθυνση του ΕΤ - Σπύρου Πολυκανδριώτη. Μια χαρά τα λέει κι ο Κώστας Αργυρός.