Μεταξύ άλλων, σπλάτερ το πάσχα. Γαρδούμπες, κοκορέτσια, σπλινάντερα, συκώτια και μια σούβλα ανάμεσα στα μάτια. Σε κάθε περίπτωση, τα εδέσματα ποικίλουν και οίνος ευφραίνει καρδίαν και περί ορέξεως άλλο τίποτα. Λέγαμε χθες περί ασιοδοξίας. Ιδού το μοντέλο σε εφαρμογή. Ελληνική ψυχολογία win-win:Με χαρά σκέφτεται ο urban survivor αθηναίος της λαμπρής τον εκδρομέα συμπολίτη του. Κοιτώντας έξω από το τζάμι εικονοποιεί τη σούβλα του κουμπάρου στο αγιάζι, το μουλιασμένο κάρβουνο στο μπάρμπεκιου, το σκάφος δίχως flybridge. Και ικανοποιημένος ρεύεται και χαμογελά.
Κι ο άλλος, όμως, με χαρά σκέφτεται: Βράχηκα, έτρεξα, πλήρωσα, αλλά έφυγα. Μπράβο μου. Και βάζει πρώτη ένα χιλιόμετρο ακόμα μέχρι τα διόδια. Και κοιμάται γλυκά που τον κάνει ακόμα κέφι η ξαδέρφη κι ύστερα πάει στη δουλειά και λέει τί καλά που πέρασε. Και τελικά το πιστεύει.
Έτσι, δια της μεθόδου "ούτως ή άλλως όλα κομπλέ" το έθνος απήλαυσε σύντομες διακοπές. Ούτε ειδήσεις δεν είχαμε. Μόνο ένας ιερωμένος χθες την είδε Φώτιος και πήρε να σολάρει στο πλαίσιο των ελβέλ-ταρατατζούμ για το άγιο φως - που, διάολε, είναι κτιστό και όχι "άκτιστο", άλλο είναι το άκτιστο φως στην ορθόδοξη θεολογία.
Ωραία ήταν η πόλη μας άδεια και φιλόξενη. Ώρα για ρομπ ντε σαμπρ, πούρο, ουίσκι και λίγη σόδα. Και του χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου