nas ne dagoniat

Τρίτη του Πάσχα πήρε ο ΠΘ το φάλκον και τους συμβουλατόρους και πήγε στη Μόσχα. Μελετούσε να πει του τσάρου και "Χριστός βασκριές", αλλά ο τζουντόκα με το που τον είδε σκάναρε με τον KGB νου του τα χρόνια από το Πόρτο Καρράς μέχρι σήμερα και μπροστά στα φλας τον ξάφνιασε μ'ένα "Χριστός Ανέστη".

Ο Βλαντίμιρ συμπαθεί τον Κοστίκ. Μπορεί να μην καταλαβαίνει πώς γίνεται ένας άνθρωπος να τρώει τόσο και να μην ασκείται, όμως στο λογικό τα βρίσκουν. Τα λέει ο ένας στον άλλο σταράτα, σχεδόν συνομωτικά. Τόσα όπλα μπορώ να πάρω, τόσο γκάζι, τόση απόσταση από τη Γουάσινγκτον - λέει ο από δω. Τόσες πλάτες μπορώ να σου κάνω στον ΟΗΕ για τα εθνικά σου, τόσα κυβικά θα περάσω από σένα - του λέει ο άλλος και χαίρεται που δε χαλάει σάλιο.

Μέχρι τώρα έχουν πάρει μπρος τρεις αγωγοί με ελληνικά σκέλη. Οι δυο είναι ρώσικοι. Ο ένας για πετρέλαιο κι ο άλλος για γκάζι προς Ιταλία. Παράλληλα με τον τελευταίο θα περνάει κι ένας αγγλοαμερικανικών συμφερόντων από Τουρκία με αζέρικο αέριο. Καθώς δεν κωλώσαμε να κάνουμε δουλειά και με την αρκούδα, σε Κύπρο και σκοπιανό η Μόσχα μας έχει ξηγηθεί. Κι ας έχει μεγάλες μπίζνες να τρέχουν με τους Τούρκους.

Ο αγωγός που συμφωνήθκε σήμερα αποτελεί και μια διπλωματική νίκη στα βουβά. Το μνημόνιο Ρωσίας-Ιταλίας για σύνδεση υπάρχει από τον Ιούνιο του 2007. Οι πιθανές διαδρομές ήταν 1) Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία (ή Αυστρία), Σλοβενία, Ιταλία και 2) Βουλγαρία, Ελλάδα, Ιταλία. Η GAZPROM, της οποίας απερχόμενος πρόεδρος ΔΣ είναι ο επόμενος Ρώσος πρόεδρος, προτίμησε τώρα να υλοποιήσει τη δεύτερη.

Ο χρονικός ορίζοντας της σημερινής συμφωνίας είναι τριάντα χρόνια - για αρχή. Από το όλο θέμα των αγωγών (TGI, Southstream, ίσως και Nabucco ΙΙ) τα μεγαλύτερα οφέλη θα προκύψουν όταν το πετρέλαιο ως πηγή ενέργειας και θέρμανσης θα έχει γίνει πια είδος πολυτελείας και το γκάζι θα περνά από εμάς. Έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι ο Καραμανλής όταν κολατσίζει σκίζεται στο ρισκ και το στρατέγκο.

think win-win

Μεταξύ άλλων, σπλάτερ το πάσχα. Γαρδούμπες, κοκορέτσια, σπλινάντερα, συκώτια και μια σούβλα ανάμεσα στα μάτια. Σε κάθε περίπτωση, τα εδέσματα ποικίλουν και οίνος ευφραίνει καρδίαν και περί ορέξεως άλλο τίποτα. Λέγαμε χθες περί ασιοδοξίας. Ιδού το μοντέλο σε εφαρμογή. Ελληνική ψυχολογία win-win:

Με χαρά σκέφτεται ο urban survivor αθηναίος της λαμπρής τον εκδρομέα συμπολίτη του. Κοιτώντας έξω από το τζάμι εικονοποιεί τη σούβλα του κουμπάρου στο αγιάζι, το μουλιασμένο κάρβουνο στο μπάρμπεκιου, το σκάφος δίχως flybridge. Και ικανοποιημένος ρεύεται και χαμογελά.

Κι ο άλλος, όμως, με χαρά σκέφτεται: Βράχηκα, έτρεξα, πλήρωσα, αλλά έφυγα. Μπράβο μου. Και βάζει πρώτη ένα χιλιόμετρο ακόμα μέχρι τα διόδια. Και κοιμάται γλυκά που τον κάνει ακόμα κέφι η ξαδέρφη κι ύστερα πάει στη δουλειά και λέει τί καλά που πέρασε. Και τελικά το πιστεύει.

Έτσι, δια της μεθόδου "ούτως ή άλλως όλα κομπλέ" το έθνος απήλαυσε σύντομες διακοπές. Ούτε ειδήσεις δεν είχαμε. Μόνο ένας ιερωμένος χθες την είδε Φώτιος και πήρε να σολάρει στο πλαίσιο των ελβέλ-ταρατατζούμ για το άγιο φως - που, διάολε, είναι κτιστό και όχι "άκτιστο", άλλο είναι το άκτιστο φως στην ορθόδοξη θεολογία.

Ωραία ήταν η πόλη μας άδεια και φιλόξενη. Ώρα για ρομπ ντε σαμπρ, πούρο, ουίσκι και λίγη σόδα. Και του χρόνου.

THE REAL GREEK

Εδώ Αθήνα. Η TV παίζει ρωμαίους. Από την πολλή κατάνυξη και τη νηστεία αλληθωρίζεις και περιμένεις ότι από κάπου θα πεταχτεί κι ο Αστερίξ.

Core ελλάδα και δη πρωτεύουσα. Πατρίς, ένεκα εντός των τοιχών. Θρησκεία, καθ'ότι πάσχα. Οικογένεια, το υπαγορεύει η περίσταση. Περιπολικά και μετανάστες στην πλατεία βικτωρίας και ειδυλλιακά κεριά στα προάστεια.

Δρόμοι σιρκουί. Κοντά ένα εκατομμύριο λιγότερα ΙΧ στην πόλη. Ο city μοιράζει ποδήλατα, όμως η ευκαιρία για το μερακλή οδηγό παραμένει σπάνια. Καταβροχθίζεις βενζίνη και νιώθεις γλυκιά ενοχή. Την Κυριακή βάζεις ζώνη και κάνεις το σταυρό σου. Έχει grand prix.

Προ πάντων αισιοδοξία. Έρευνα της Kαπα Research λέει ότι οι μισοί και πλέον έλληνες πιστεύουν στην ανάσταση των νεκρών. Είναι τρελοί αυτοί οι έλληνες. Καλή ανάσταση!

ΒΑΡΥ ΘΕΜΑ

Ο τύπος είχε σταματήσει το μπλε τετρακίνητό του, είχε βγει έξω με γιλέκο, κράνος και κάμερα και τραβούσε για το Reuters την επέλαση ισραελινών τανκς και απάτσι. Ένας πύραυλος (ονόματι hellfire) ανατίναξε το όχημά του και τον σκότωσε. Δεύτερος πύραυλος στόχευσε τους συναδέλφους του που έσπευσαν να τον βοηθήσουν.

Η κοινή μας κουλτούρα θεωρεί το εβραϊκό ολοκαύτωμα μέγιστη των εποχών ανθρωπιστική καταστροφή. Εύλογα, καθώς στράφηκε εναντίον δυτικών και εν καιρώ είχαμε, κυριολεκτικά, εικόνα του. Δεν καιγόμαστε για ανθρώπους που δε μας είναι οικείοι και δε λογαριάζουμε πολέμους που δε βλέπουμε.

Τέτοια εποχή τρία χρόνια πριν σκοτωνόταν στη Ράφα ο βραβευμένος βρετανός εικονολήπτης Τζέημς Μίλερ. Στρατιώτες τον πυροβόλησαν καθώς ανέμιζε μια λευκή σημαία. Ήταν με δυο συναδέλφους του. Το ντοκυμαντέρ του "Under the Veil" ήταν η πρώτη επαφή των δυτικών ΜΜΕ με την κατάσταση στο Αφγανιστάν επί ταλιμπάν.

ΝΤΟΠΑ ΕΙΝΑΙ, (ΔΕΝ) ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Και αίφνης ανακαλύψαμε το ντόπινγκ. Σε μια drug-fuelled κοινωνία της πληροφορίας και της εικόνας, μάθαμε και εμπεδώσαμε ότι ο αθλητισμός πια δε γίνεται με φυσικά μέσα, τα μούσκουλα που θρυμματίζουν τα ρεκόρ δε χτίστηκαν με αγελαδίτσα της ΦΑΓΕ. (Ταρίφα ΕΣΡ: €15.000 για γκρίζα διαφήμιση.) Δηλαδή τί γίνεται με φυσικά μέσα;

Η μουσική που ακούμε έχει μεγαλώσει με απανωτά κοκτέηλ πολλών ναρκωτικών. Η εργασιακή ηθική σε corporate επίπεδο έχει σφυρηλατηθεί από τα χρυσά μωρά των κοκαϊνογιάπηδων των 90s. TV και η showbiz, αρκούντως χωμένες στα ντραγκζ, προβάλλουν συχνά ανθρώπους-πρότυπα που ντοπάρουν την ψυχή τους και διαπρέπουν. Τί να λέμε τώρα. Μέσα στο 2007 τέσσερις επίδοξοι υποψηφίοι πρόεδροι των ΗΠΑ παραδέχτηκαν ότι κάποιες παράνομες ουσίες δεν τους είναι άγνωστες. Στα γυμναστήρια της Αθήνας τα παιδιά τρυπιούνται για να φουσκώσουν και να γραμμωθούν. Το φαινομένο drug culture υφίσταται, δεν είναι μόνο λέξεις. Έχει βαθειά συνέπεια στη διαμόρφωση της ανθρώπινης συνείδησης.

Κι είναι ένα φαινόμενο που ποτέ δεν καταγγέλλεται συνολικά. Μόνο δημοσιοποιείται σε επίπεδο συνεπειών. Ουπς, οι αρσιβαρίστες ντοπάρονται. Ουπς, στην Πτολεμαΐδα πίνουν ό,τι βρουν και πεθαίνουν. Ουπς, ο ηθοποιός πιάστηκε στην κορινθία. Et In Arcadia Ego.

Δημοσιογραφικό κέντρο επί του θέματος χτύπησε μια Πανδώρα του Bαξεβάνη πριν λίγους μήνες ασχολούμενη με την κοκαΐνη. Οξύτερος όλων όμως ο λόγος της τέχνης.

VENI VIDI VETO

Καλησπέρα σας. Γεια σας. Πως είστε; Τις επιστολές μου τις λάβατε; Χάρηκα που μιλήσαμε προχθές. Η κυρία σας καλά; Κάνει πολύ κρύο τέτοια εποχή στην Ισλανδία; Η Ντόρα διαβίβασε τα σέβη μου στη βασίλισσα; Επί τη ευκαιρία, σας έχω αφήσει εδώ ενα βέτο. Μα τί λέτε τώρα; Μα βέβαια. Όχι, ευχαριστώ. Ω, παρακαλω. Θα είναι χαρά μου. Σαφώς. Βεβαίως. Εις το επανιδείν.

Κομάντο. Το Βουκουρέστι ήταν η μεγάλη απόδραση. Είτε το θες, είτε όχι, πρόκειται για ένα breakthrough της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Η συνέπεια της απειλής και η εκτέλεση ορθά ενορχηστρωμένες. Λυπούμεθα, μπαμ και χαίρετε.

Να χαρείς ή να ανησυχήσεις που τα πράγματα έρχονται δύστοκα; Πικρή αλήθεια είναι ότι τά'χουμε απαυτώσει τελείως με τις μειονότητές μας μέσα κι έξω και εν καιρώ θα τρέχουμε και δε θα φτάνουμε κι από βόρεια μεριά.

Θέλουμε συνολική μεταρρύθμιση και χοντρό ρεκτιφιέ. Ωραίος ο Τσώρτσιλ, αλλά σε καιρούς ειρήνης δε φτουρούσε.

Mπόνους της ανάρτησης, η Συνθήκη του Βουκουρεστίου από αμερικάνικο textbook του '18, με αγάπη: http://www.mtholyoke.edu/acad/intrel/boshtml/bos149.htm.