That was close!

Θα τους δανείσουμε, λοιπόν, μέχρι να μας ξεπληρώσουν. Αφού ο υπουργός οικονομικών τους ορκίστηκε σε κάθε γλώσσα ότι η Ελλάδα δεν θα αιτηθεί αναπροσαρμογής του χρέους της, μπορούμε πλέον, Γάλλοι, Άγγλοι, Γερμανοί και Αμερικανοί πιστωτές, να κοιμόμαστε πιο ήσυχοι. Ευτυχώς, οι ενοχλητικοί Έλληνες αποδείχθηκαν, ξανά, στην κρίσιμη ώρα χειραγωγήσιμοι.

Διότι φαντάσου, μιαν ωραία πρωία κι εν αιθρία, να αποκάλυπταν οι ίδιοι ότι τα οικονομικά στοιχεία τους ήταν παραποιημένα και το έλλειμμα στο 14 τοις εκατό. Και να ζητούσε η Ελληνική κυβέρνηση παράταση πληρωμών και αναδιαπραγμάτευση των οφειλών συνολικά.

Σκέψου, να πέφταμε, ως πακγόμσιο οικονομικό κατεστημένο, πάνω σε Έλληνα πρωθυπουργό που θα απειλούσε ευθέως ότι θα αφήσει τους μεγαλοκαρχαρίες της Wall Street, της Deutsche Bank και του City με τα επιτόκια, τα CDO, τα CDS και τα derivatives στο χέρι. Οι δείκτες στα διεθνή χρηματιστήρια θα γίνονταν τραμπολίνο. Το ευρώ θα έχανε το έδαφος κάτω απ’τα πόδια του. Ο Σαρκοζί θα πάθαινε συμφόρηση και η Μέρκελ δεν θα ήξερε τι να κάνει: Να αφήσει η Γερμανία την ΟΝΕ μια για πάντα, ή να πετάξει την Ελλάδα κλωτσηδόν από το Ευρώ; Φρίκη και πανικός.

Κι ακόμα, διανοήσου τι θα γινόταν, αν τη στιγμή που η Δύση άφηνε την ελληνική οικονομία χωρίς ρευστό και με τραπεζικό σύστημα κλονισμένο, οι Έλληνες είχαν προνοήσει, οι πολιτικοί τους αρχηγοί είχαν συνεννοηθεί χωρίς τυμπανοκρουσίες, οι αξιωματούχοι τους είχαν ενεργοποιηθεί μυστικά, και συγχρόνως με το κανόνι ανακοίνωναν σύναψη συμφωνιών με Κίνα και Ινδία. Οι Γάλλοι θα έχαναν το cargo του ΟΣΕ, οι Γερμανοί τον ΟΤΕ, τα λιμάνια της Ελλάδας θα γίνονταν πύλες προϊόντων που θα ανταγωνίζονταν τα δυτικά, οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα έχαναν το χαρτί της υπόθεσης, η γεωπολιτική πλάστιγγα θα έγερνε ακόμα λίγο προς τις αναδυόμενες υπερδυνάμεις.

Φαντάσου, τέλος, να υπήρχε στη χώρα ηγέτης που θα μιλούσε στους πολίτες ευθέως, λέγοντας μεν ότι ο τόπος αλλάζει, αλλά στέλνοντας ταυτόχρονα και είκοσι μεγαλοπατεώνες στη στενή. Τότε θα είχαμε έναν ολόκληρο λαό ορμητικά έτοιμο να στηρίξει τις αποφάσεις των κυβερνητών του. Εφιάλτης σκέτος. Μόνο εάν οι Αμερικάνοι αμολούσαν τους Τούρκους θα μπορούσε τότε να μαζευτεί η κατάσταση. Κι αυτό αμφίβολο, αφού οι Έλληνες θα μπορούσαν να υποσχεθούν συνεκμετάλλευση του πετρελαίου στο Αιγαίο με αμερικανικές εταιρίες – την ώρα, δε, που ο Ομπάμα ούτως ή άλλως κυνηγάει την Goldman Sachs μέσω της εκεί επιτροπής κεφαλαιαγοράς, του υπουργείου οικονομικών και της γερουσίας.

Ανακούφιση. Ευτυχώς που οι Έλληνες είναι συμπλεγματικοί διαπραγματευτές. Πάλι καλά, που οι ηγέτες τους είναι άτολμοι. Που κι ο λαός ακόμα είναι ένα κράμα φανατικών, αδιάφορων, διεφθαρμένων και λιγοστών ταλαιπωρημένων γνωστικών. Αν άλλος παίκτης είχε το φύλλο που κρατούσε η Ελλάδα, θα είχαμε σοβαρό πρόβλημα.