City Story: Περί μήλων και Εύας

Δεν μιλάω, λέει, γιατί τα λέω ωμά. Όπως ο Ξενίδης στο "Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα". Πως τό'λεγε; Τσεκουράτα. Σαραντάρης είναι και δεν εμπιστέυεται τους πολιτικούς ούτε γι'αστείο. Εδώ δεν εμπιστευόμαστε τις γυναίκες μας. Τους πολιτικούς θα εμπιστευθούμε; Δεκατέσσερις κάμερες στο σπίτι έχει βάλει για νά'χει το κεφάλι του ήσυχο. Και πάλι δεν τό'χει. Όλη μέρα από τ'αξημέρωτα στη λαϊκή, πάνω απ'τους πάγκους, στήνε, ξέστηνε, πάρε, δώσε, οργάνωνε τον κόσμο σου, φώναζε - και νά'χεις και στο νου σου μη σου τα φοράει η άλλη.

Ο Νίκος είναι Κρητικός και δε μασάει τα λόγια του. Έχει παραγίνει το κακό με τις γυναίκες. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Τέσσερις γάμους έχει κάνει. Και οι τέσσερις πήγαν από απιστία της γυναικός. Όχι, δε συγχωρούνται αυτά. Είναι ιερό πράμα το στεφάνι. Κι έχει παραγίνει η κατάσταση. Λίγο πιστές, ρε παιδί μου. Πόσο δύσκολο τους είναι πια; Χειροδύναμος, προσεγμένος στην εμφάνισή του, ευθύς και πρόσχαρος, ο τύπος δε δείχνει για χαϊβάνι. Το λέει, όμως, ότι οι άντρες είμαστε μπουνταλάδες. Κοιτάμε την ομορφιά. Δεν αξιολογούμε τα σημαντικά. Τον χαρακτήρα, φερ'ειπείν, τη σοβαρότητα, τις ικανότητες στην κουζίνα, το αν είναι τέλος πάντων "για σπίτι".

Στέκεται μπροστά στον πάγκο και ενδιάμεσα της κουβέντας εκπέμπει διαφημιστικές ιαχές στον κόσμο που περνάει. Ιδιαίτερα προσέχει τις κυρίες. Περνούν δύο, το νευρικό του σύστημα διεγείρεται. "Ωραία μου κυρία! Περάστεεε! Απ'όλα έχω!" Μέλι, φίλε, λέει - και λέει αλήθεια. Ο πάγκος που κρατάει μαζί με τον Κώστα έχει από μπανάνες κι ακτινίδια μέχρι αβοκάντο και φράουλες. Όλα φρέκα, ορεκτικότατα. Αλλά το θέμα δεν είναι στο φρούτο. Είναι στο φουστάνι. Αντε να ξεχωρίσεις τη μάνα από την κόρη. Αν όμως είσαι κοντός όπως εκείνος, μπαίνεις τ'ανάμεσα και δεν έχεις και δίλλημα. Μετά από τέσσερις γάμους, τώρα έχει πάρει μια καινούρια. Τρεις μήνες μαζί, συζούν, δεν έχουν κάνει γάμο κι άντε να δούμε τί θα βγει κι αυτή.

Κι ο άντρας; Άλλο πράμα ο άντρας. Εδώ το σύμβολο της πίστεως τροποποιείται. Το αρσενικό είναι κυνηγός από τη φύση του. Τό'χει στο αίμα του, μιλάει το γονίδιο. Κι απ'την άλλη, δεν είναι και τίποτα το σοβαρό. Δυο-τρεις ώρες υπόθεση, μετά γυρνάς σπίτι, το μπάλωσες, μέχρι την άλλη μέρα τό'χεις ξεχάσει κιόλας. Ενώ η γυναίκα απατάει αλλιώς. Και στην τελική εκείνη κρατάει το σπίτι. Όχι ο άντρας. Έχει άλλη ευθύνη. Ο άντρας να φροντίζει το σπίτι νά'χει όσα χρειάζονται. Ας δουλεύει κι η γυναίκα αν θέλει. Δεν είμαστε οπισθοδρομικοί. Την υποχρέωση όμως ως προς τα αγαθά την έχει το παντελόνι.

Δόξα τω θεώ, το μεροκάματο βγαίνει. Με δωδεκάωρα στους δρόμους, με κάλλους στα χέρια, αλλά βγαίνει. Και δύο και τρία χιλιάρικα. Αρκεί να μην τα φας στο στοίχημα. Που είναι κι ο μόνος λόγος για να μπεις στο ίντερνετ. Για να ψαχτείς, να μη σε πιάνουν κορόιδο και πηγαίνεις συνέχεια κουβά. Γιατί από την τηλεόραση μην περιμένεις ενημέρωση. Μόνο για μπάλα είναι. Ο Νίκος κερνάει ένα κεσεδάκι φράουλες και δένει την τσάντα ενός νέου με νοητική υστέρηση που για να μην του φύγουν τα μήλα από το καροτσάκι. Μεσημέριασε κι η κίνηση έχει σπάσει. Τώρα μισοτιμής, τα τελευταία, κάνα γκομενάκι κι ό,τι έβγαλες-έβγαλες, ότι έχασες-έχασες.