Από τη Μαρία με αγάπη

Νεαρή Ρωσίδα φοιτήτρια, αγαλματένιας ομορφιάς, αναζητά σοβαρό κύριο με ψυχοσύνθεση Τσάρου, για επικοινωνιακά παιχνίδια και ό,τι ήθελε προκύψει.


Πέρυσι τέτοια εποχή πολλοί αναλυτές έκοβαν το κεφάλι τους, ότι τάχα είχαμε περάσει ανεπιστρεπτί στην εποχή του πανάκριβου πετρελαίου. Η Μόσχα του Πούτιν έτριβε τα χέρια της: Οι Ρώσοι κάθονται πάνω σε τερατώδη αποθέματα φυσικού αερίου και μαύρου χρυσού. Ύστερα, ήρθε η κρίση. Ως δια μαγείας, οι τιμές του πετρελαίου κατρακύλησαν από τα 150 δολάρια το βαρέλι στα 50 και τα 40. Ο δυτικός κόσμος πήρε μικρή ανάσα. Στη Ρωσία, που ζει απ’τον υδρογονάνθρακα, το φυσάνε και δεν κρυώνει. Με μπροστάρισσα στο φύσημα το νέο υπερηχητικό της χώρας, που ακούει στο όνομα Μαρία Σεργκέγιεβα.

Προς αγωνία της Μαρία, απ’το Σεπτέμβριο του οκτώ, ο Πούτιν βλέπει τους κόπους χρόνων να κινδυνεύουν. Από τη μία, η ρωσική επιχειρηματικότητα γονατίζει ως μη ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι ολιγάρχες γίνονται ολοένα ολιγότεροι και τα κανόνια βαράνε σε ομοβροντίες. Από την άλλη, το ρούβλι έχει κομμάρες κι η αγοραστική δύναμη του Ρώσου κλονίζεται. Οι επενδύσεις μειώνονται, η διαφθορά οργιάζει, κοινωνικές αναταραχές βράζουν και ακροδεξιά στοιχεία στοχοποιούν μετανάστες. Αρχές 2009, και το σύστημα Πούτιν έπρεπε να βρει άμεσα ένα επικοινωνιακό γιατρικό.

Τότε, καθώς οι spin doctors του Κρεμλίνου έσπαγαν τα κεφάλια τους – με την σύρραξη στη Γεωργία να έχει μπαγιατέψει και τη Eurovision να είναι απλά εφήμερο βεγγαλικό – τη λύση έδωσε από το πουθενά αυτή η εικοσιτετράχρονη ρωσιδούλα με κορμί κοκτέιλ μολότοφ. Φοιτήτρια φιλοσοφίας, με παρουσιαστικό που φέρνει σε Βανέσα Παραντί της στέππας και κομσομόλα Μπριζίτ Μπαρντό με πόδι από Κουρνικόβα, φανατική πουτινίτσα και οργανωμένη στη «Νεανική Φρουρά» (ήτοι τη νεολαία του κόμματος Ενωμένη Ρωσία) εκφώνησε στα τέλη Ιανουαρίου ένα λόγο σε συγκέντρωση πουτινοπαίδων και τράβηξε αυτόματα την προσοχή όλης της χώρας.

Όχι ότι είπε τίποτα το σπουδαίο. Όμως η γοητεία της και η δύναμη της πίστης της έκαναν τη διαφορά. Η Μαρία γαρ δεν προσποιείται. Ειλικρινά πιστεύει ότι ο Πούτιν είναι ο θεός της Ρωσίας και ο Μεντβέντεφ ο προφήτης του. Μεγάλωσε με ιστορίες δόξης και ανδρείας από τη γιαγιά της, που έζησε τον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο» (γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο ως δεύτερο παγκόσμιο). Εκφράζει ανοιχτά τη πεποίθησή της, ότι η Αμερική θέλει να δει τη Ρωσία μικρή κι ανίσχυρη. Ανεβασμένη σε βάθρα και εξέδρες με γνήσια θέρμη κι αφέλεια αναφωνεί συνθήματα που καλούν τους μετανάστες να φύγουν από τη χώρα των προγόνων της. Αραδιάζει κλισέ και απλοποιημένα συναισθηματικά ιδεολογήματα σωρό και απηχεί στο μέσο Ρώσο.

Τα ρώσικα blogs αντέδρασαν στην ομιλία της ακαριαία. Ως μόνο ελεύθερο μέσο στη Ρωσία, σήκωσαν το βάρος της πολεμικής εναντίον της, όμως επίσης αυθορμήτως την αποθέωσαν. Ιδού, μια πιτσιρίκα, μορφωμένη, με εργατική καταγωγή, πόρνη και αγία, με τσιγάρο στο χέρι (must αξεσουάρ της χειραφετημένης Ρωσίδας), που αρνείται να βάλει πάνω της ρούχο που δεν είναι φτιαγμένο στη Ρωσία (για τα εσώρουχα δεν γνωρίζουμε) και που ξεσπαθώνει ενάντια στις ξένες αυτοκινητοβιομηχανίες προτρέποντας τους συμπατριώτες της να αγοράζουν Lada. Είναι φρέσκια, νέα και σέξυ και ορκίζεται ότι ο Πούτιν θα βγάλει τη χώρα από την κρίση πιο δυνατή.

Το άστρο της Μαρία ανατέλλει. Εδώ και δυο μήνες δεν προλαβαίνει να φωτογραφίζεται και να δίνει συνεντεύξεις. Η πολιτική, βεβαίως, την ενδιαφέρει. Ίσως θέσει υποψηφιότητα στις επόμενες δημοτικές. Οι επικοινωνιολόγοι του Κρεμλίνου αλληλοσυγχαίρονται. Διότι η Ρωσία, ξελιγωμένη, επικροτεί. Είναι γνωστό: Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Αν πρόκειται δε για μαλλιά στιλπνά, χρυσά ως στάχυ στις ρώσικες πεδιάδες, που πλαισιώνουν δυο διάφανα μάτια, χαιδεύοντας πονηρά ζυγωματικά και σφριγηλά χείλη καθώς χύνονται στον αιλουροειδή κορμό μιας ενθουσιώδους νεανίσκης, ε, ακόμα καλύτερα.