Από τη Μαρία με αγάπη

Νεαρή Ρωσίδα φοιτήτρια, αγαλματένιας ομορφιάς, αναζητά σοβαρό κύριο με ψυχοσύνθεση Τσάρου, για επικοινωνιακά παιχνίδια και ό,τι ήθελε προκύψει.


Πέρυσι τέτοια εποχή πολλοί αναλυτές έκοβαν το κεφάλι τους, ότι τάχα είχαμε περάσει ανεπιστρεπτί στην εποχή του πανάκριβου πετρελαίου. Η Μόσχα του Πούτιν έτριβε τα χέρια της: Οι Ρώσοι κάθονται πάνω σε τερατώδη αποθέματα φυσικού αερίου και μαύρου χρυσού. Ύστερα, ήρθε η κρίση. Ως δια μαγείας, οι τιμές του πετρελαίου κατρακύλησαν από τα 150 δολάρια το βαρέλι στα 50 και τα 40. Ο δυτικός κόσμος πήρε μικρή ανάσα. Στη Ρωσία, που ζει απ’τον υδρογονάνθρακα, το φυσάνε και δεν κρυώνει. Με μπροστάρισσα στο φύσημα το νέο υπερηχητικό της χώρας, που ακούει στο όνομα Μαρία Σεργκέγιεβα.

Προς αγωνία της Μαρία, απ’το Σεπτέμβριο του οκτώ, ο Πούτιν βλέπει τους κόπους χρόνων να κινδυνεύουν. Από τη μία, η ρωσική επιχειρηματικότητα γονατίζει ως μη ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι ολιγάρχες γίνονται ολοένα ολιγότεροι και τα κανόνια βαράνε σε ομοβροντίες. Από την άλλη, το ρούβλι έχει κομμάρες κι η αγοραστική δύναμη του Ρώσου κλονίζεται. Οι επενδύσεις μειώνονται, η διαφθορά οργιάζει, κοινωνικές αναταραχές βράζουν και ακροδεξιά στοιχεία στοχοποιούν μετανάστες. Αρχές 2009, και το σύστημα Πούτιν έπρεπε να βρει άμεσα ένα επικοινωνιακό γιατρικό.

Τότε, καθώς οι spin doctors του Κρεμλίνου έσπαγαν τα κεφάλια τους – με την σύρραξη στη Γεωργία να έχει μπαγιατέψει και τη Eurovision να είναι απλά εφήμερο βεγγαλικό – τη λύση έδωσε από το πουθενά αυτή η εικοσιτετράχρονη ρωσιδούλα με κορμί κοκτέιλ μολότοφ. Φοιτήτρια φιλοσοφίας, με παρουσιαστικό που φέρνει σε Βανέσα Παραντί της στέππας και κομσομόλα Μπριζίτ Μπαρντό με πόδι από Κουρνικόβα, φανατική πουτινίτσα και οργανωμένη στη «Νεανική Φρουρά» (ήτοι τη νεολαία του κόμματος Ενωμένη Ρωσία) εκφώνησε στα τέλη Ιανουαρίου ένα λόγο σε συγκέντρωση πουτινοπαίδων και τράβηξε αυτόματα την προσοχή όλης της χώρας.

Όχι ότι είπε τίποτα το σπουδαίο. Όμως η γοητεία της και η δύναμη της πίστης της έκαναν τη διαφορά. Η Μαρία γαρ δεν προσποιείται. Ειλικρινά πιστεύει ότι ο Πούτιν είναι ο θεός της Ρωσίας και ο Μεντβέντεφ ο προφήτης του. Μεγάλωσε με ιστορίες δόξης και ανδρείας από τη γιαγιά της, που έζησε τον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο» (γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο ως δεύτερο παγκόσμιο). Εκφράζει ανοιχτά τη πεποίθησή της, ότι η Αμερική θέλει να δει τη Ρωσία μικρή κι ανίσχυρη. Ανεβασμένη σε βάθρα και εξέδρες με γνήσια θέρμη κι αφέλεια αναφωνεί συνθήματα που καλούν τους μετανάστες να φύγουν από τη χώρα των προγόνων της. Αραδιάζει κλισέ και απλοποιημένα συναισθηματικά ιδεολογήματα σωρό και απηχεί στο μέσο Ρώσο.

Τα ρώσικα blogs αντέδρασαν στην ομιλία της ακαριαία. Ως μόνο ελεύθερο μέσο στη Ρωσία, σήκωσαν το βάρος της πολεμικής εναντίον της, όμως επίσης αυθορμήτως την αποθέωσαν. Ιδού, μια πιτσιρίκα, μορφωμένη, με εργατική καταγωγή, πόρνη και αγία, με τσιγάρο στο χέρι (must αξεσουάρ της χειραφετημένης Ρωσίδας), που αρνείται να βάλει πάνω της ρούχο που δεν είναι φτιαγμένο στη Ρωσία (για τα εσώρουχα δεν γνωρίζουμε) και που ξεσπαθώνει ενάντια στις ξένες αυτοκινητοβιομηχανίες προτρέποντας τους συμπατριώτες της να αγοράζουν Lada. Είναι φρέσκια, νέα και σέξυ και ορκίζεται ότι ο Πούτιν θα βγάλει τη χώρα από την κρίση πιο δυνατή.

Το άστρο της Μαρία ανατέλλει. Εδώ και δυο μήνες δεν προλαβαίνει να φωτογραφίζεται και να δίνει συνεντεύξεις. Η πολιτική, βεβαίως, την ενδιαφέρει. Ίσως θέσει υποψηφιότητα στις επόμενες δημοτικές. Οι επικοινωνιολόγοι του Κρεμλίνου αλληλοσυγχαίρονται. Διότι η Ρωσία, ξελιγωμένη, επικροτεί. Είναι γνωστό: Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Αν πρόκειται δε για μαλλιά στιλπνά, χρυσά ως στάχυ στις ρώσικες πεδιάδες, που πλαισιώνουν δυο διάφανα μάτια, χαιδεύοντας πονηρά ζυγωματικά και σφριγηλά χείλη καθώς χύνονται στον αιλουροειδή κορμό μιας ενθουσιώδους νεανίσκης, ε, ακόμα καλύτερα.

City Story: Περί μήλων και Εύας

Δεν μιλάω, λέει, γιατί τα λέω ωμά. Όπως ο Ξενίδης στο "Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα". Πως τό'λεγε; Τσεκουράτα. Σαραντάρης είναι και δεν εμπιστέυεται τους πολιτικούς ούτε γι'αστείο. Εδώ δεν εμπιστευόμαστε τις γυναίκες μας. Τους πολιτικούς θα εμπιστευθούμε; Δεκατέσσερις κάμερες στο σπίτι έχει βάλει για νά'χει το κεφάλι του ήσυχο. Και πάλι δεν τό'χει. Όλη μέρα από τ'αξημέρωτα στη λαϊκή, πάνω απ'τους πάγκους, στήνε, ξέστηνε, πάρε, δώσε, οργάνωνε τον κόσμο σου, φώναζε - και νά'χεις και στο νου σου μη σου τα φοράει η άλλη.

Ο Νίκος είναι Κρητικός και δε μασάει τα λόγια του. Έχει παραγίνει το κακό με τις γυναίκες. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Τέσσερις γάμους έχει κάνει. Και οι τέσσερις πήγαν από απιστία της γυναικός. Όχι, δε συγχωρούνται αυτά. Είναι ιερό πράμα το στεφάνι. Κι έχει παραγίνει η κατάσταση. Λίγο πιστές, ρε παιδί μου. Πόσο δύσκολο τους είναι πια; Χειροδύναμος, προσεγμένος στην εμφάνισή του, ευθύς και πρόσχαρος, ο τύπος δε δείχνει για χαϊβάνι. Το λέει, όμως, ότι οι άντρες είμαστε μπουνταλάδες. Κοιτάμε την ομορφιά. Δεν αξιολογούμε τα σημαντικά. Τον χαρακτήρα, φερ'ειπείν, τη σοβαρότητα, τις ικανότητες στην κουζίνα, το αν είναι τέλος πάντων "για σπίτι".

Στέκεται μπροστά στον πάγκο και ενδιάμεσα της κουβέντας εκπέμπει διαφημιστικές ιαχές στον κόσμο που περνάει. Ιδιαίτερα προσέχει τις κυρίες. Περνούν δύο, το νευρικό του σύστημα διεγείρεται. "Ωραία μου κυρία! Περάστεεε! Απ'όλα έχω!" Μέλι, φίλε, λέει - και λέει αλήθεια. Ο πάγκος που κρατάει μαζί με τον Κώστα έχει από μπανάνες κι ακτινίδια μέχρι αβοκάντο και φράουλες. Όλα φρέκα, ορεκτικότατα. Αλλά το θέμα δεν είναι στο φρούτο. Είναι στο φουστάνι. Αντε να ξεχωρίσεις τη μάνα από την κόρη. Αν όμως είσαι κοντός όπως εκείνος, μπαίνεις τ'ανάμεσα και δεν έχεις και δίλλημα. Μετά από τέσσερις γάμους, τώρα έχει πάρει μια καινούρια. Τρεις μήνες μαζί, συζούν, δεν έχουν κάνει γάμο κι άντε να δούμε τί θα βγει κι αυτή.

Κι ο άντρας; Άλλο πράμα ο άντρας. Εδώ το σύμβολο της πίστεως τροποποιείται. Το αρσενικό είναι κυνηγός από τη φύση του. Τό'χει στο αίμα του, μιλάει το γονίδιο. Κι απ'την άλλη, δεν είναι και τίποτα το σοβαρό. Δυο-τρεις ώρες υπόθεση, μετά γυρνάς σπίτι, το μπάλωσες, μέχρι την άλλη μέρα τό'χεις ξεχάσει κιόλας. Ενώ η γυναίκα απατάει αλλιώς. Και στην τελική εκείνη κρατάει το σπίτι. Όχι ο άντρας. Έχει άλλη ευθύνη. Ο άντρας να φροντίζει το σπίτι νά'χει όσα χρειάζονται. Ας δουλεύει κι η γυναίκα αν θέλει. Δεν είμαστε οπισθοδρομικοί. Την υποχρέωση όμως ως προς τα αγαθά την έχει το παντελόνι.

Δόξα τω θεώ, το μεροκάματο βγαίνει. Με δωδεκάωρα στους δρόμους, με κάλλους στα χέρια, αλλά βγαίνει. Και δύο και τρία χιλιάρικα. Αρκεί να μην τα φας στο στοίχημα. Που είναι κι ο μόνος λόγος για να μπεις στο ίντερνετ. Για να ψαχτείς, να μη σε πιάνουν κορόιδο και πηγαίνεις συνέχεια κουβά. Γιατί από την τηλεόραση μην περιμένεις ενημέρωση. Μόνο για μπάλα είναι. Ο Νίκος κερνάει ένα κεσεδάκι φράουλες και δένει την τσάντα ενός νέου με νοητική υστέρηση που για να μην του φύγουν τα μήλα από το καροτσάκι. Μεσημέριασε κι η κίνηση έχει σπάσει. Τώρα μισοτιμής, τα τελευταία, κάνα γκομενάκι κι ό,τι έβγαλες-έβγαλες, ότι έχασες-έχασες.