City Story: Δημήτρης, 16

Ο Δημήτρης περιμένει τη μάνα του να ψωνίσει από τη λαϊκή και να τον πάρει με το αμάξι. Η ώρα δύο κι έχει τελειώσει σχολείο. Είναι δεκαέξι κι αφού πάει σπίτι θα φάει και θα φύγει για φροντιστήριο. Έχει πάρει θεωρητική κατεύθυνση. Δεν θυμάται ότι την Κυριακή έχει όσκαρ. Θυμάται ότι την Τετάρτη παίζει η πανάθα με βιγιαρεάλ. Φοράει παπούτσια πάνινα παντοφλέ με ασπρόμαυρα καρό. Έχει τις ψείρες στ'αυτιά ακόμα κι όταν δεν ακούει μουσικές. Προτιμά electro progressive techno house. Δεν ακούνε πολλά παιδιά τέτοια. Οι περισσότεροι ακούνε αυτά που τους παίζουν κι αυτά που βλέπουν. Για ν'ακούς pakito πρέπει να τον ψάξεις στο διαδίκτυο. Τα έτοιμα είναι πιο έυκολα.

Το κυριακάτικο φύλλο της προηγούμενης εβδομάδας έχει δίκιο: Ξύλο στο σχολείο παίζει πολύ. Συμμορίες επίσης, αλλά πιο πολύ στο κέντρο. Για το σεξ τα παραφουσκώνουν οι μεγάλοι. Τα κορίτσια κλασικά κάνουν παρέα μεταξύ τους, όπως και τ'αγόρια. Οι πιτσιρίκες πάντως έχουν αρχίσει να το κάνουν νωρίτερα από τους συνομήλικούς τους. Κατά κανόνα με μεγαλύτερους. Κοίτα τις και θα καταλάβεις. Ντύνονται για το σχολείο σα να πηγαίνουν για ψωνιστήρι. Τα αγόρια κολλάνε. Ο Δημήτρης είναι ψηλό παιδί, ωραίο, λεπτό και με καθαρό πρόσωπο. Δε χτυπάει στο μάτι για σπασίκλας ή φυτό. Ούτε είναι. Έχει φράτζες και φοράει χούντι με φουλάρι.

Εννιά στα δέκα παιδιά πάνω από δεκαπέντε έχουν δοκιμάσει ντραγκζ. Άντε οχτώ, για να μην τα φουσκώνουμε. Μαλακά εννούμε. Τα σκληρά είναι για πολύ βλαμμένους. Και όταν λέμε ότι παίζει ξύλο, δεν μιλάμε για τα ντούκια στα διαλείμματα και τις σφαλιάρες στο μάθημα. Στα σχολεία τα απογεύματα, ή στο Mall, οι παρέες δίνουν ραντεβού για να πλακωθούν. Κι αν ενοχλήσεις κάποιον που δεν πρέπει, σίγουρα θα κατεβάσει παρέα για να σε τραμπουκίσει. Η παρέα είναι στάνταρ. Ακόμα κι αν ο άλλος σου την πέσει σόλο. Είναι εκεί για να τραβήξει βιντεάκι στο κινητό, να εμψυχώσει το νταή, να επέμβει άν χρειαστεί.

Ευτυχώς που υπάρχει το φρονιστήριο, για να νιώθεις ότι κάποιος νοιάζεται για σένα. Στο σχολείο κανείς δεν θα ασχοληθεί με το πώς θα σε προετοιμάσει για πολίτη. Ούτε για τα ναρκωτικά γίνεται καμιά ενημέρωση της προκοπής, ούτε για τίποτε άλλο. Διαγώνισμα, βαθμός, εξετάσεις και τέλος. Τα κερατιάτικα τα πληρώνει ο πατέρας κι η μάνα, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Ο πατέρας έχει τρία πτυχία και τρία παιδιά. Είναι τραπεζικός. Ο Δημήτρης τον θαυμάζει που τα βγάζει πέρα, αλλά και τον λυπάται γιατί σκίζεται για τρεις κι εξήντα. Αν και η γενιά του θα τραβήξει χειρότερα. Θέλει να σπουδάσει, όμως ξέρει ότι αν δεν κάνει δική του δουλειά δε θα ζήσει καλά. Οι δικοί του δεν του έχουν μάθει τη λαμογιά. Τους ευχαριστεί κι ανησυχεί.

Γενιά της οργής την είπαν οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί. Καμία σχέση. Ούτε γενιά της αμφισβήτησης, όχι, σε καμία περίπτωση. Γενιά του τσαμπουκά, παίζει. Απογοητευμένη, επίσης. Καταλήψεις γίνονται για χαβαλέ κι επειδή είναι παράδοση. Κάτι βαλτοί μόνο τα παίρνουν στα σοβαρά και ξεσηκώνουν τους υπόλοιπους. Η τρίτη λυκείου πλακώνεται με τη δευτέρα και την πρώτη γιατί δε θέλει να χάνει παραδόσεις. Στις πορείες του Δεκέμβρη κατέβηκαν για την αδρεναλίνη. Ο Δημήτρης χαρακτηρίζει τον εαυτό του εξαίρεση. Δεν είναι όλοι οι μπάτσοι γουρούνια. Δεν είναι όλοι οι πιτσιρικάδες επαναστάτες. Ούτε αλήτες. Ούτε αδιάφοροι. Τα στερεότυπα κάνουν κακό στην κοινωνία.

Ο Δημήτρης πάει σχολείο στα Ανάβρυτα.