ΧΡΗΜΑΤΟΣΥΖΥΓΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται, ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα και η γυναίκα στη δύσκολη την ώρα, τότε που κάθεται η μπίλια της ρουλέτας στον αριθμό της αναποδιάς και οι στρόφιγγα του χρήματος στερεύει. Παλιές σοφίες, δοκιμασμένες στο χρόνο, που θέλουμε να αγνοούμε ενίοτε και να ξεχνάμε, αλλά η ίδια η ζωή φροντίζει να κυρώνει δια της αέναης υπενθύμισης. Άσε το Μελ Γκίμπσον να χορεύει και να καμώνεται ότι διαβάζει το θηλυκό νου. Αυτό που θέλουν οι γυναίκες είναι γνωστό από τα αρχαία χρόνια, που λέγαμε και στις εκθέσεις του σχολείου.

Λυπάμαι, κυρίες μου, αλλά το παρόν κείμενο είναι αρκούντως κυνικό. Το επικουρούν τα γεγονότα: Όπως οι Times του Λονδίνου και κατόπιν η Washington Post ανέφεραν πρόσφατα, η οικονομική κρίση που μαστίζει την Αμερική δεν πλήττει μόνο τους φτωχούς. Τα πολλά λεφτά δύσκολα έρχονται κι έυκολα γίνονται καπνός και στη Wall Street οι γιάπηδες και οι μεγαλο-executives βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα άνευ προηγουμένου μπαράζ διαζυγίων. Με το που το ταμείον πάει μείον, το πουλάκι πετάει.

Κακόμοιροι χαρτογιακάδες της Wall Street. Μέχρι το 2007, το μέσο μπόνους ενός μεγαλοπιασμένου χρηματιστή ή hedge fund manager υπερέβαινε το ένα εκατομμύριο δολάρια. Σήμερα, με τις κοτσάνες του Μπους στην πετρελαιοπαραγωγό Μέση Ανατολή , τη στεγαστική κρίση και τις βλακείες του Γρήνσπαν και του οικονομικού επιτελείου του Λευκού Οίκου σε βάθος σχεδόν δεκαετίας (βλ. πληρώνω για εισβολές σε ξένες χώρες εκδίδοντας ομολογιακούς τίτλους που πουλάω στους Κινέζους), το μέσο μπόνους στην οικονομική καρδιά της Νέας Υόρκης δεν υπερβαίνει τα διακόσια χιλιάρικα.

Οι άντρες συχνά καλαμπουρίζουμε λέγοντας ότι αν δεν ήταν για να ενυπωσιάζουμε τις γυναίκες, θα ήμασταν όλοι οικοδόμοι – διότι δε θα χρειαζόμασταν και πολλά λεφτά. Οι αριθμοί επιβεβαιώνουν το αστείο. Από τα μπόνους που δόθηκαν στη Wall Street το 2007, το έντεκα τοις εκατό πήγε σε γυναικεία ρολόγια και κοσμήματα. Αν προσθέσουμε τα ανάλογα ποσοστά για ρούχα, τσάντες, παπούτσια, γούνες, αρώματα, δείπνα, πριβέ κλαμπ, εσώρουχα, σουίτες, διακοπές και λοιπά έξοδα που σχετίζονται με το ασθενές (και καλά) φύλο, διαπιστώνουμε ότι τα λαϊκά άσματα «για τα λεφτά τα κάνεις όλα» και «εσύ θα μου τα φας» εκφράζουν θεμελιακές αλήθειες.

Συνεχίζουμε με αριθμούς, που αποτελούν αδιάψευστο κριτήριο. 44.000 δουλειές χάθηκαν από την αρχή της παρούσας κρίσης στον οικονομικό και χρηματοπιστωτικό τομέα των ΗΠΑ. Στη Νέα Υόρκη, την ίδια περίοδο, οι αιτήσεις διαζυγίων που αφορούν άνδρες με εισόδημα άνω του ενός εκατομμυρίου δολαρίων ετησίως αυξήθηκαν κατά τριάντα τις εκατό. Με το που λιγόστεψε το παραδάκι, οι καθώς πρέπει κυρίες της Sex and the City κουλτούρας άρχισαν ομαδόν να λακίζουν.

Τι κι αν σου λέει ο κλασικός αμερικανικός γαμήλιος όρκος «in richness or poor, in sickness or health» και τα σχετικά, «till death do us part». Την ασθένεια την αντέχει η σύζυγος. Το πολύ-πολύ να πεθάνεις και να μείνει μόνη με την περιουσία. Την απώλεια του σκάφους, όμως, δεν τη συγχωρεί. Είναι εθισμός το χρήμα, τονίζουν οι ψυχοθεραπευτές του East Village, που κάνουν τελευταία χρυσές δουλειές με τόσους άνδρες που είδαν σε ένα χρόνο τον τραπεζικό λογαριασμό και την αγάπη της συμβίας τους να εξανεμίζονται σε τέλειο συγχρονισμό. Κάτι μας είπες τώρα, γιατρέ. Για τη γυναικεία φύση θα πεις κανένα γαλλικό;

Μη δυσανασχετείτε, κυρίες μου. Τα στοιχεία δεν ψεύδονται. Το χειρότερο, δε, είναι ότι έχουμε κατά βάθος συνείδηση της πραγματικότητας. Ξέρουμε πως για τη μεγάλη υμών πλειονότητα μετράμε ως αρσενικά σε ευθεία αναλογία με την επιτυχία των πρακτικών εγχειρημάτων μας. Ότι πραγματική ισότητα ποτέ δε θα υπάρξει, διότι είναι σχεδόν εγγεγραμμένο στο γονίδιο του φύλου σας να περιμένετε το χόμο σάπιενς με το θήραμα που θα γίνει γούνα και τροφή – όχι πνευματική.

Αλλά κι εμείς έχουμε το βλακο-ρομαντισμό στο αίμα μας. Λέμε πως μας θέλετε για τον πλούτο της ψυχής μας, για το παιγνιώδες του νου μας. Φαντασιωνόμαστε ότι βρίσκουμε τις εξαιρέσεις. Κι ύστερα κάθεται η στραβή και πολλοί προσγειωνόμαστε ανώμαλα. Και τότε έρχεται η ώρα της δικής μας κρίσης: Κάποιοι επαναπροσδιορίζουν κριτήρια και ξαναδοκιμάζουν. Όσοι υστερούν σε περίσσευμα πίστης και ψυχή μαχητή, μεταμορφώνονται σε πιπινομάχους πενηντάρηδες, εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Αλέξης Κούγιας.