ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ ΣΟΥ

Κυριακή, 18.05, βγαίνω από το σπίτι στα Κανάλια χαρωπός με ακτοπλοϊκό εισιτήριο στο χέρι. Μου το παίρνει με ριπή αέρας 7,5 μποφώρ. Το Νήσος Μύκονος αναχωρεί 18.55. Ως τις 18.10 έχω κυνηγήσει εισιτήριο μάταια στο βουνό μέσα από αυλή διπλανού σπιτιού - 20 λεπτά από το λιμάνι κι έχω επίσης χάσει το ραδιοταξί. 18.15 παίρνω κατηφόρα φιδωτή τσιμέντο 300μ και βγαίνω στο δρόμο. Αυτοκίνητα περνούν κάθε ένα-δυο λεπτά. Παίρνω τη Τζένη στη χώρα μήπως μου βρει εισιτήριο. Όλα φουλ μέχρι πρωίας. Τηλεφωνώ συνεχώς για ταξί, δεν έχει. 18.25 ακόμα δεν έχει ταξί - η Τζένη έχει πάει στα κεντρικά της Hellenic Seaways. Ψάχνουν το όνομά μου στο σύστημα για να βεβαιωθούν ότι δεν είναι τέχνασμα. 18.35 περαστικός ταρίφας μου στέλνει μέσω CB παλαβό πιτσιρικά ταξιτζή. Όνομα βρίσκεται, εισιτήριο εκδίδεται, αγοράζεται εκ νέου. 18.40 έως 18.57 τρελή κούρσα με mercedes. Αεροπλανικά προσπεράσματα. 2 λεπτά πριν το λιμάνι, ο μαν σταματά και φορτώνει τύπο που τρέχει για το πλοίο με τσάντα και μαγιώ. "Κάτσε να τον σώσω κι αυτόν!" Δεν του πήρε χρήματα. Μας πήγε καρφί μπουκαπόρτα. Γενναίο φιλοδώρημα και 19.00 μπαίνουμε με από μηχανής Τζένη στο πλοίο. 19.05 έχει λύσει κι έχει φύγει. Άντε πες στη Γιάννα ότι ο city δεν έχει ένθετα διότι σου πήρε το εισιτήριο ο άερας και έχεις αποκλειστεί στη Μύκονο. Και γιατί ήσουν εκεί; Κι ο Ύψιστος ο ίδιος με ένιωσε.