Ο μεγάλος τιμονιέρης αδελφός

Ένα από τα προβλήματα με τον λόγο των ΜΜΕ είναι η εμμονή των ρεπόρτερ με τα επίθετα. Το έγκλημα είναι έγκλημα. Το φρικιαστικό και το ανατριχιαστικό, όπως και το αποτρόπαιο, είναι άποψή σου, φιλαράκο. Διαβάζω τις περισσότερες ενημερωτικές ιστοσελίδες – και πάμπολλα ιστολόγια – με αηδία. Είναι που είναι δεδομένο ότι τα μέσα εξυπηρετούν συμφέροντα, έχεις και τους ημιμαθείς που την είδαν Γκέτε. Οι τρεις νεκροί με πίκραναν. Τα ρεπορτάζ για τους συνανθρώπους που πέθαναν από ασφυξία (δεν «κάηκαν», ηλίθιοι) με αποτέλειωσαν. Ρεπορτάζ, δε, κατόπιν εορτής, διότι ο Τύπος στην Ελλάδα αδυνατεί να κατανοήσει το αυτονόητο, ότι δηλαδή καθήκον του υποτιθέμενου λειτουργήματος είναι να καλύπτει κινητοποιήσεις και να απεργεί άλλη μέρα. Αλλά είπαμε, ΜΜΕ και συμφέροντα.

Κι οι τώρα τρώνε. Λιγάκι, εδώ κι εκεί, αλλά τρώνε. Συνήθως, τους δίνουν κι εκείνων ένα κατιτί από τα συμβόλαια για τις κρατικές δαπάνες και προμήθειες. Το κράτος λειτουργεί, άλλωστε. Η χώρα δεν θα πτωχεύσει. Επίσης, δεν θα χρειαζόταν στήριξη. Και, τέλος πάντων, στη στήριξη δεν θα αναμειγνυόταν το ΔΝΤ. Ούτε θα χρειάζονταν πρόσθετα μέτρα. Ρητά και κατηγορηματικά. Διότι ο fit GAP διευθύνει μαγαζί με πρόσωπο. Ξέρει τι κάνει. Αλήθεια. Κι ο Forest Gump ήξερε τι έκανε. Προσηλωνόταν κι εκείνος στο εκάστοτε εγχείρημα. Και έτρεχε. Επίσης τριγύρω ολούθε είχε κάμερες. Ένα και το αυτό με το Γιώργο. Που σύσσωμος, σχεδόν, ο Τύπος τον γλείφει. Ή, έστω, τον στηρίζει. Πώς αλλιώς να δικαιολογήσεις, ότι οι εφημεριδάδες συνάδελφοι ξέχασαν τους κανόνες των εισαγωγικών. Ο πρωθυπουργός στη Βουλή δεν είπε «αν θέλετε να αμφισβητήσετε την γλωσσική μου ικανότητα, κάντε το» - όπως διαβάσαμε. Είπε «κάντε τη», όπως είδαμε μόνο live. Αλλά και αυτό ίσως είναι ανεκτό. Η χώρα είναι σε πόλεμο. Η κυβέρνηση διεξάγει μιαν αληθινή επανάσταση. Ο Παπανδρέου, όπως ο Λένιν, ή ο Μάο, είναι ο ηγέτης της σωτηρίας που τα μέσα οφείλουν να προστατεύουν και να παρακινούν.

Ο Μάο Τσε Τουνγκ έπαιρνε τα μπάνια του στον Κίτρινο ποταμό. Εδώ έχουμε κανό. Θα μου πεις, να σαπίσει σαν τον μπούλη; Να μη γυμναστεί το παλικάρι; Ας γυμναστεί. Να δίνει το παράδειγμα και στην αστυνομία, που, επί τη ευκαιρία, εσχάτως φαίνεται να έχει ξεπεράσει τα συμπλέγματα άλλων εποχών και πια έμαθε να βγάζει κουμπούρι και να βαράει στο ψαχνό. Ναι, η τωρινή ΕΛΑΣ είναι κι αυτή παιδί του Γιώργου. Κι έχει κι αυτή τις κάμερές της. Από το υλικό τους, διαρρέεται, έχει ήδη αναγνωριστεί ως αντεξουσιαστής ο ένας ύποπτος της επίθεσης στη MARFIN. Από τις κάμερες που τοποθετήθηκαν για ολυμπιακούς λόγους διαχείρισης της κυκλοφορίας. Που μετά θα έκλειναν. Τη λειτουργία των οποίων η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων είχε ουσιαστικά απαγορεύσει. Κι απ΄την άλλη, το να σε καταγράφουν την ώρα που ζεις έχει γίνει πια κανονικό. Σκέψου τις δεκάδες των ριάλιτι που έχουμε φάει. Μας τις τάισαν στοργικά τα καλά μας ΜΜΕ. Που μας βομβαρδίζουν με επίθετα.

That was close!

Θα τους δανείσουμε, λοιπόν, μέχρι να μας ξεπληρώσουν. Αφού ο υπουργός οικονομικών τους ορκίστηκε σε κάθε γλώσσα ότι η Ελλάδα δεν θα αιτηθεί αναπροσαρμογής του χρέους της, μπορούμε πλέον, Γάλλοι, Άγγλοι, Γερμανοί και Αμερικανοί πιστωτές, να κοιμόμαστε πιο ήσυχοι. Ευτυχώς, οι ενοχλητικοί Έλληνες αποδείχθηκαν, ξανά, στην κρίσιμη ώρα χειραγωγήσιμοι.

Διότι φαντάσου, μιαν ωραία πρωία κι εν αιθρία, να αποκάλυπταν οι ίδιοι ότι τα οικονομικά στοιχεία τους ήταν παραποιημένα και το έλλειμμα στο 14 τοις εκατό. Και να ζητούσε η Ελληνική κυβέρνηση παράταση πληρωμών και αναδιαπραγμάτευση των οφειλών συνολικά.

Σκέψου, να πέφταμε, ως πακγόμσιο οικονομικό κατεστημένο, πάνω σε Έλληνα πρωθυπουργό που θα απειλούσε ευθέως ότι θα αφήσει τους μεγαλοκαρχαρίες της Wall Street, της Deutsche Bank και του City με τα επιτόκια, τα CDO, τα CDS και τα derivatives στο χέρι. Οι δείκτες στα διεθνή χρηματιστήρια θα γίνονταν τραμπολίνο. Το ευρώ θα έχανε το έδαφος κάτω απ’τα πόδια του. Ο Σαρκοζί θα πάθαινε συμφόρηση και η Μέρκελ δεν θα ήξερε τι να κάνει: Να αφήσει η Γερμανία την ΟΝΕ μια για πάντα, ή να πετάξει την Ελλάδα κλωτσηδόν από το Ευρώ; Φρίκη και πανικός.

Κι ακόμα, διανοήσου τι θα γινόταν, αν τη στιγμή που η Δύση άφηνε την ελληνική οικονομία χωρίς ρευστό και με τραπεζικό σύστημα κλονισμένο, οι Έλληνες είχαν προνοήσει, οι πολιτικοί τους αρχηγοί είχαν συνεννοηθεί χωρίς τυμπανοκρουσίες, οι αξιωματούχοι τους είχαν ενεργοποιηθεί μυστικά, και συγχρόνως με το κανόνι ανακοίνωναν σύναψη συμφωνιών με Κίνα και Ινδία. Οι Γάλλοι θα έχαναν το cargo του ΟΣΕ, οι Γερμανοί τον ΟΤΕ, τα λιμάνια της Ελλάδας θα γίνονταν πύλες προϊόντων που θα ανταγωνίζονταν τα δυτικά, οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα έχαναν το χαρτί της υπόθεσης, η γεωπολιτική πλάστιγγα θα έγερνε ακόμα λίγο προς τις αναδυόμενες υπερδυνάμεις.

Φαντάσου, τέλος, να υπήρχε στη χώρα ηγέτης που θα μιλούσε στους πολίτες ευθέως, λέγοντας μεν ότι ο τόπος αλλάζει, αλλά στέλνοντας ταυτόχρονα και είκοσι μεγαλοπατεώνες στη στενή. Τότε θα είχαμε έναν ολόκληρο λαό ορμητικά έτοιμο να στηρίξει τις αποφάσεις των κυβερνητών του. Εφιάλτης σκέτος. Μόνο εάν οι Αμερικάνοι αμολούσαν τους Τούρκους θα μπορούσε τότε να μαζευτεί η κατάσταση. Κι αυτό αμφίβολο, αφού οι Έλληνες θα μπορούσαν να υποσχεθούν συνεκμετάλλευση του πετρελαίου στο Αιγαίο με αμερικανικές εταιρίες – την ώρα, δε, που ο Ομπάμα ούτως ή άλλως κυνηγάει την Goldman Sachs μέσω της εκεί επιτροπής κεφαλαιαγοράς, του υπουργείου οικονομικών και της γερουσίας.

Ανακούφιση. Ευτυχώς που οι Έλληνες είναι συμπλεγματικοί διαπραγματευτές. Πάλι καλά, που οι ηγέτες τους είναι άτολμοι. Που κι ο λαός ακόμα είναι ένα κράμα φανατικών, αδιάφορων, διεφθαρμένων και λιγοστών ταλαιπωρημένων γνωστικών. Αν άλλος παίκτης είχε το φύλλο που κρατούσε η Ελλάδα, θα είχαμε σοβαρό πρόβλημα.